رفتن به محتوای اصلی

گر ببینم خم ابروی چو محرابش باز


گر ببینم خم ابروی چو محرابش باز
سجده‌ی شکر کنم وز پی شکرانه روم

خرم آن دم که چو حافظ به تولای وزیر
سرخوش از میکده با دوست به کاشانه روم

If I see the brow of my Beloved’s face
I will prostrate, and constantly kiss the ground

Happy is the moment that like Hafiz with His help
We too are happily with Beloved homeward bound

متن کامل این غزل حافظ را اینجا بخوانید.